Bridgen bij Kleiburg is balsem voor de ziel.
Nou, nou, mag het een onsje minder?
Bridgen bij Kleiburg is relaxed, een gezellig samenzijn. De S van sociaal is altijd onzichtbaar maar nadrukkelijk
aanwezig. Op clubdagen maar ook op bijzondere drives. Zoals zaterdag op de nostalgische bridgedrive in dorpshuis De
Gaffelaar in Zwartewaal.
Hans Oole en Toon Verschuren tekenden voor de organisatie van deze drive in het kader van het 20-jarig bestaan van onze
club en hielden ontspannen en spelenderwijs de vinger aan de pols.
Voor Oole en Verschuren was dit een herhalingsoefening. Precies tien jaar geleden organiseerden zij ook een nostalgische
kaartbijeenkomst. Bridgen zonder hulpmiddelen, zonder elektronische kastjes of scan-formulieren. Zonder arbiters en zonder
rekenmeesters. Bridgen voor doe-het zelvers. Zelf de scores en percentages invullen, zelf het eindresultaat berekenen en de
eindstand bepalen.
De enige concessie in De Gaffelaar vormde de aanwezigheid van biedboxen. Niet omdat Oole/Verschuren daar voorstander van
waren, maar uit pure noodzaak. Omdat op de achterkant van de biedkaartjes de scores vermeld staan en niet iedereen die scores
meer uit het hoofd kent.
Bridgen digitaliseert, en vanuit die invalshoek riep de nostalgische bridgedrive weemoed op naar vervlogen tijden. Deelnemers herinnerden zich de jaren dat bridgers hun biedingen zachtjes mondeling deden.
Dat op de vier hoeken van de groene bridgekleedjes de symbolen voor de kaartkleuren stonden, dat de spellen in een mapje gestoken werden en dat systemen als Acol nog helemaal niet bestonden. Er werd gespeeld volgens de regels van Culbertson. En die Amerikaan benadrukte dat snijden veelal kansrijk was...
Nostalgisch was ook de leeftijd van de deelnemers. De kroon werd gespannen werd door paar 17, Ans Mahlman en Jannie Kastelein
die samen 177 levensjaren aan tafel brachten. Ans
(92) en Ans (85) wonen en bridgen in De Leemgaarde in Oostvoorne en kwamen in De Gaffelaar nog messcherp voor de dag. Ze
koesterden de lessen van Culbertson en sneden er lustig op los. Soms een tikkeltje te lustig...
De spellen hadden ook een nostalgische tint. Ze waren door Toon gekozen uit het boekje Test Uw Bridge van Sint en Schipperheijn
uit 1983.
In De Gaffelaar werd in twee lijnen aan 19 tafels gespeeld. Zeven ronden van vier spellen onderbroken door een nostalgische lunch: soep met broodjes. Na de vijfde ronde werd een pauze ingelast om Sven Kramer naar het Olympisch goud op de 5 kilometer te zien rijden. Waarna we de rit van Jorrit Bergsma ook meteen maar meepikten.
Hans toonde zich een voortreffelijk gastheer, een relativerende spreekstalmeester met veel gevoel voor humor en Toon had de wedstrijdzaken prima onder controle. Het was zo'n dag die ongemerkt omvloog. Ouderwets gezellig.
Balsem voor de ziel.
O ja, er was een winnaar: Jaap en Erna Vogel. Voor Anke de Kruijf en Gloria van der Toorn en Netty en Jan Bos. Maar eigenlijk
waren er 38 winnaars .
Rob Kramp.